ΠΕΤΡΟΛΕΖΑ

Η 8η Μάρτη δεν είναι μια ακόμα παγκόσμια μέρα στο ημερολόγιο. Είναι όμως άλλη μια αφορμή να βρεθούμε στους δρόμους και να διεκδικήσουμε τους χώρους και τους χρόνους, που κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία μας κλέβουν καθημερινά. Παίρνοντας έμπνευση από τους φεμινιστικούς αγώνες του παρελθόντος και συλλογικοποιώντας την δράση μας στην βάση των ταξικών μας συμφερόντων και των επιθυμιών μας, γειώνουμε στο σήμερα τον πόλεμο ενάντια στην πατριαρχία και ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης.

Κατεβαίνουμε στο δρόμο για να διεκδικήσουμε την θέση μας σε αυτόν!

Για κάθε άτομο που η ετεροκανονικότητα που μας επιβάλλεται το έθεσε στο περιθώριο,
Για τις θυληκότητες που δεν γουστάρουν να έχουν προστάτες,
Για εκείνες που δεν θέλουν να γίνουν αναπαραγωγικές μηχανές του έθνους,
και εν τέλει
Με όλες εκείνες και εκείνα που αν σταματήσουν, θα σταματήσει ο κόσμος.

Η ΜΝΗΜΗ ΝΑ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ

Κάθε έκφραση του φύλου και της σεξουαλικότητάς μας πέραν του «κανονικού» που μας επιβάλλει η κοινωνική πραγματικότητα, είναι κατακριτέα. Κάθε μας λέξη, κάθε μας κίνηση ακόμα και η ίδια μας η ύπαρξη τίθεται υπό διαπραγμάτευση αφού ενοχλεί την αισθητική του μέσου Έλληνα λεβέντη που δε θα διστάσει να επιβληθεί βρίζοντας, σηκώνοντας χέρι ακομά και δολοφονόντας. Οι πράξεις αυτές αποσιωπούνται από την κοινωνία προκειμένου να μην χαλάσει η «καθαρή» εικόνα της και ενοχληθούν οι φιλήσυχοι πολίτες της. Εμείς αντίθετα επιλέγουμε να αναδείξουμε όλα αυτά τα περιστατικά και την διάσταση τους. Για τον λόγο αυτόν δε θα σιωπήσουμε ούτε και για τον Γιώργο από τα Ζαρουχλέικα που αντιμετώπιζε καθημερινά ομοφοβικές επιθέσεις από την γειτονιά.

Παραθέτουμε το κείμενο που γράφτηκε από φίλα του Γιώργου μετα τον θάνατο του σε μία πρώτη παρέμβαση στη γειτονιά:

“Πως είναι να δέχεσαι επίθεση στο ίδιο σου το σπίτι;
Πως είναι να σε κρίνουν και να σε τραμπουκίζουν για τη σεξουαλικότητά σου;
Πως είναι όλοι να γνωρίζουν και να μην αντιδράει κανείς;
Πως είναι τα χρήματα που έχεις να περάσεις το μήνα να τελειώνουν το πρώτο 15νθήμερο; Πως είναι να σε μαντρώνουνε από τις 6 και να μη μπορείς να δεις ούτε τους φίλους σου;

Στις 20 του Φλεβάρη του 2021 χάσαμε τον αδερφό μας το Γιώργο. Η ιατρική γνωμάτευσε αποφάνθηκε από καρδιά… Το Γιώργο τον σκότωσε ο συντηρητισμός. Τον σκότωσε ότι εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια δεχόταν σχεδόν καθημερινά ομοφοβικές επιθέσεις έξω από το ίδιο του το σπίτι. Το Γιώργο τον σκότωσε η ταξική του θέση. Τον σκότωσε ότι δεν είχε την οικονομική επιλογή να μετακομίσει και να ξεφύγει από τους κακοποιητές του, να προσέξει την υγεία του, να εξασφαλίσει τις βασικές του ανάγκες. Το Γιώργο τον σκότωσε η καραντίνα. Τον σκότωσε ο παρατεταμένος βίαιος αποκλεισμός του από τους φίλους του και τις σχέσεις αλληλεγγύης που είχε αναπτύξει. Το Γιώργο τον σκότωσε ο κοινωνικός κανιβαλισμός. Τον σκότωσε μια γειτονιά που είτε ενθάρρυνε τους κακοποιητές του, είτε παρακολουθούσε με απάθεια. Ωστόσο ο Γιώργος δεν είδε ποτέ τον εαυτό του ως θύμα και αρνιόταν πεισματικά να ζήσει μέσα στη μιζέρια. Φρόντιζε τους φίλους του. Ήταν πάντα εκεί όταν τον χρειαζόσουν και ήταν πάντα ικανός να σου φτιάξει τη διάθεση. Δεν πειθάρχησε ποτέ στα πρότυπα και τα πρέπει της κοινωνίας. Γούσταρε να χορεύει, να φλερτάρει, να πηγαίνει σε πάρτι. Όπως θα έλεγε και ο ίδιος για τον εαυτό του, «ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΥΣΤΑΡΑ».”

Πλατεία εργατικών κατοικιών, επί της παρόδου Ετεοκλέους, Ζαρουχλέικα

ΔΕΥΤΕΡΑ 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 17:30

The Rocky Horror Picture Show

Ένα όμορφο και πετυχημένο νεαρό ζευγάρι αποφασίζει επιτέλους να μπει στο σωστό δρόμο και να παντρευτεί. Τα όνειρα τους, για ένα σπίτι στα προάστια όπου θα μπορούν ανενόχλητοι από τους κινδύνους μιας περεταίρω σεξουαλικής και κοινωνικής ζωής, να γίνουν μονογαμικοί εκτροφείς παιδιών, από τώρα και για πάντα ανακόπτονται βίαια.
Θα καταφέρει άραγε ο πρωταγωνιστής μας να κατακτήσει την οικογενειακή θαλπωρή, δηλαδή να έχει ένα σπίτι στο οποίο θα τον περιμένει ένα ζεστό πιάτο φαΐ και θα μπορεί να ξεσπάει στην αγαπημένη του γυναίκα και τα αγαπημένα του παιδιά όταν κάτι έχει πάει στραβά στη δουλειά;
Θα καταφέρει άραγε η πρωταγωνίστρια μας να χρησιμοποιήσει το σώμα της για αυτό που πάντα προοριζόταν, δηλαδή να κάνει σεξ όχι γι’ αυτήν αλλά μόνο όποτε θέλει ο πρωταγωνιστής μας ώστε να του δώσει απογόνους;
Ένα συγκλονιστικό, σπαρακτικό θρίλερ που συνταράζει ακόμα και σήμερα κοινό και κριτικούς αφού αποτυπώνει τι μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε άνθρωπο όταν συναναστρέφεται με άτομα που δεν συμμορφώνονται με τους έμφυλους ρόλους και την ετεροκανονικότητα, δεν σέβονται την ιερότητα της μονογαμίας και βλέπουν την σεξουαλικότητα σαν ένα συνεχές παιχνίδι και πεδίο πειραματισμού. Τόσο γκροτέσκο μα και τόσο καθημερινό. Μας δείχνει αδιαπραγμάτευτα ότι, επικίνδυνη δεν είναι η συμπεριφορά τέτοιων υποκειμένων, αλλά η όρεξη τους να την διαδώσουν.

Στις 23:00 θα ακολουθήσει πάρτυ από την αυτοοργανωμένη ομάδα Ohm Resistance Soundsystem
Στα πλαίσια εκδηλώσεων του ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/12 ΣΤΙΣ 20:00

[Show slideshow]

Μπροσουράκι που μοιράστηκε στην εκδήλωση

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Σε αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα που χτίζει ο κόσμος της εξουσίας βρίσκονται και οι λόγοι που έχουμε επιλέξει να κρατάμε το Παράρτημα κατειλημμένο και ανοιχτό, ως κοινωνικό κέντρο αγώνα, για όσα άτομα θέλουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Από κει, όσα χρόνια παραμένει ανοιχτό, περνάει καθημερινά ένα σημαντικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας για να κοινωνικοποιηθεί, να συλλογικοποιηθεί, να διασκεδάσει, να συζητήσει, να αγωνιστεί. Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για τους εχθρούς και τους συκοφάντες του, που αντιλαμβάνονται τα πράγματα με όρους χρήματος, αφεντικών, κράτους, καπιταλισμού, αγοράς, επιβολής. Ασφαλώς και δεν έχουμε αντίτιμο εισόδου, αντίθετα με τα περισσότερα μέρη σε αυτή την πόλη. Ασφαλώς και έχουμε αρχές και αξίες λειτουργίας, με βασικό γνώμονα να μην υπάρχει κανενός είδους διάκριση και επιβολή απέναντι σε κανέναν άνθρωπο μέσα στο χώρο μας, σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν σε δεκάδες άλλα μέρη της πόλης, να συνυπάρχουμε ισότημα, με αλληλεγγύη, αλληλοσεβασμό, αλληλοβοήθεια. Ό,τι φτιάχνουμε και δομούμε, η ίδια η συνέχεια και η βελτίωση του χώρου, καθώς και όλες οι πρωτοβουλίες που στεγάζονται σε αυτόν λειτουργούν αυτοοργανωμένα, με τις δυνάμεις, τα μέσα και τον κόπο των ίδιων των ανθρώπων που συμμετέχουμε, από την τσέπη, τα μυαλά και τα χέρια μας.

Προς όλους αυτούς που ονειρεύονται δυστοπίες, που ερεθίζονται στην ιδέα της καταστολής, που διακαής τους πόθος είναι να σβήσουν και να αναδιατυπώσουν την ιστορία και που ποτέ δε σήκωσαν ούτε το δαχτυλάκι τους για να βοηθήσουν ανιδιοτελώς κάποιο συνάνθρωπό τους, προς όλους αυτούς που με δηλώσεις και άρθρα προσπαθούν να στρώσουν το χαλί μιας εκκένωσης, προς όλους αυτούς που, ας μη γελιόμαστε, τους προκαλεί αλλεργία ο ίδιος ο αγώνας, προς όλους αυτούς που στην πραγματικότητα πίσω από όλα αυτά κρύβουν τις προσωπικές τους καριέρες, οικονομικές επιδιώξεις και φιλοδοξίες, έχουμε να πούμε το εξής: ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ! Θα εκπλαγείτε διαπιστώνοντας πόσες καρδιές πάλλονται πίσω της, πόσες συνειδήσεις το έχουν για σπίτι τους.

Το παράρτημα έχει ιστορία, δεν τσιμεντώνεται, δεν μπαίνει σε μουσεία

ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΛΓΑΣ

Την παρασκευή 17 Ιουνίου, κάποιες ώρες πριν ξεκινήσει το ανακοινωμένο αυτοοργανωμένο live και drag show της αντισεξιστικής μας συνέλευσης στην πλατεία Όλγας, ήρθαμε αντιμέτωπες με την νέα κανονικότητα των δημόσιων χώρων. Τρεις διμοιρίες ΜΑΤ και δυνάμεις των ΟΠΚΕ περικύκλωσαν την πλατεία. Η ώρα ήταν ακόμα 7, τα μαγαζιά γύρω ανοιχτά και η παιδική χαρά γεμάτη. Mας ανακοίνωσαν ότι η παρουσία μας στην πλατεία είναι παράνομη, κάτι που αποτέλεσε έναν παραπάνω λόγο όχι μόνο να παραμείνουμε, αλλά να γίνουμε όλο και περισσότερες. Παρόλο τον αποκλεισμό της πλατείας από τους μπάτσους, ο κόσμος δεν σταμάτησε να συγκεντρώνεται και να υπερασπίζεται το χώρο. Έπειτα από την πολύωρη δυναμική παρουσία μας οι μπάτσοι πήραν την απόφαση να μας διαλύσουν βίαια, κυνηγώντας τον κόσμο στα γύρω στενά.

Ταυτόχρονα, τα ΜΜΕ είχαν διαφορετική αφήγηση για τα γεγονότα. Συγκεκριμένα, απέκρυψαν σκοπίμως τον φεμινιστικό και κουιρ χαρακτήρα της εκδήλωσής μας, μην μπορώντας να σηκώσουν το πολιτικό κόστος του να φθαρεί το νέο “φεμινιστικό” προσωπείο κράτους και αστυνομίας. Διαστρέβλωσαν το ποια ήταν η διαχείριση του πλήθους από τους μπάτσους δηλαδή τις γκλοπιές, τις κλωτσιές και τις κρότου λάμψης, ρίχνοντας την ευθύνη για τα “επεισόδια” από τον δήμο και τους μπάτσους, πάνω σε όλες εμάς που ήμασταν εκεί. Άλλωστε, το εύφορο έδαφος για την δικαιολόγηση μίας τέτοιας επίθεσης είχε ήδη δημιουργηθεί από τα τοπικά μέσα της Πάτρας με τις ευλογίες διάφορων “φιλήσυχων και ευηπόληπτων” πολιτών.

Οι πολλαπλές επιθέσεις και η δυσφήμιση των δημόσιων χώρων δεν είναι ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Ύστερα από δύο χρόνια καραντίνας και στέρησης κάθε ανοιχτού χώρου κοινωνικοποίησης, οι εικόνες των ΜΑΤ μέσα στις πλατείες τείνουν να κανονικοποιηθούν στα μάτια μας. Βλέπουμε όμως πως και σε περιόδoυς “επιστροφής στην κανονικότητα” η ύπαρξη μας στους δημόσιους χώρους χωρίς τις απαραίτητες άδειες αποτελεί πρόβλημα για κάποιους. Αποτελεί επίσης πρόβλημα που οι σχέσεις μας δεν αποφέρουν κέρδος για κάποιο μαγαζάτορα, που η εικόνα μας δεν συμβαδίζει με την αισθητική του έλληνα οικογενειάρχη, που επιχειρούμε να βρούμε συλλογικά λύσεις στα προβλήματα μας και που εν τέλει ό,τι οργανώνουμε το οργανώνουμε συλλογικά χωρίς καμία χορηγία και χωρίς τις πλάτες κανενός θεσμικού φορέα.

Η πλατεία Όλγας για εμάς αποτελεί έναν τέτοιο χώρο κοινωνικοποίησης με τους δικούς μας όρους. Είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε τις αδιαμεσολάβητες σχέσεις μας και να διεκδικήσουμε τους ελεύθερους χρόνους και χώρους μας. Απέναντι σε ένα αφήγημα που μιλάει για καθαρές πλατείες, εμείς θέλουμε πλατείες που να αράζουν μετανάστριες, γκέι, τρανς, λεσβίες, χρήστριες, αναρχικές και όλα τα αδέρφια μας που αποκαλούνται περιθώριο. Δεν μας προσβάλουν οι χαρακτηρισμοί αυτοί, όλες μαζί θα υπερασπιστούμε την πλατεία.

Απέναντι σε ένα κράτος που θέλει να ελέγχει την κάθε πτυχή της ζωής μας, θα είμαστε επικίνδυνες.

ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΛΓΑΣ
τεταρτη 29 ιουνιου ΣΤΙΣ 20:00

Lineup: Dolly Vara, Aeon, Mostra, Jerry Poyxerei, Aurora Paola Morado

Στο χώρο θα υπάρχουν εκδόσεις και υλικά αυτοοργανωμένων diy εγχειρημάτων γύρω από το έμφυλο και queer στοιχείο, και υλικά της συνέλευσης.
Τα έσοδα θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση του εγχειρήματος

*σεξιστικές, ρατσιστικές, ομοφοβικές, τρανσφοβικές συμπεριφορες δεν θα είναι ανεκτές

ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΛΓΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΙΣ 20:00

Born in Flames                    

10 χρόνια μετά από έναν ειρηνικό «σοσιαλδημοκρατικό πόλεμο απελευθέρωσης», σε ένα υποθετικό μέλλον της Νέας Υόρκης, οι έννοιες της ισότητας και της κοινωνικής μεταρρύθμισης που διαδόθηκαν από το πλέον εν ενεργεία Σοσιαλιστικό Κόμμα φαίνονται ξεχασμένες. Η φτώχεια, ο ρατσισμός και ο σεξισμός πλήττουν τους δρόμους της πόλης, η οποία ελέγχεται από μια κυβέρνηση που χαρακτηρίζει κάθε κριτική απέναντί της ως αντιεπαναστατική πράξη. Τέσσερις ομάδες γυναικών – η ομάδα του Γυναικείου Στρατού, οι συντάκτριες της εφημερίδας Socialist Youth Review και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί Phoenix Radio και Radio Ragazza – προσπαθούν να αναλάβουν δράση ενάντια στην καταπιεστική και πατριαρχική κρατική εξουσία.

Κατάληψη Παραρτήματος

Παρασκευή 25/2 στις 19:00

Reclaim the night

Την τελευταία εβδομάδα έχουν διαδοθεί στα social media οι καταγγελίες για έναν άντρα που ακολουθεί, παρενοχλεί και επιτίθεται σε γυναίκες στην περιοχή του κέντρου της Πάτρας, ο οποίος μένει συγκεκριμένα στην πλατεία Πυροσβεστείου και κινείται στην ίδια περιοχή καθημερινά γύρω στα μεσάνυχτα ακολουθώντας και παρενοχλώντας κοπέλες ενώ αυνανίζεται. Επίσης να σημειώσουμε ότι όσο η ταυτότητα του ίδιου και οι πράξεις του γίνονται όλο και πιο γνωστές, τόσο πληθαίνουν και οι καταγγελίες ότι ο ίδιος άντρας έχει φερθεί παραβιαστικά απέναντι και σε άλλες γυναίκες και έτσι αντιλαμβανόμαστε την συστηματικότητα των συμπεριφορών του.

Ως θυληκότητες πιστεύουμε στην ανάληψη δράσης, με τα δικά μας μέσα και την δικιά μας φωνή, ως απάντηση στα σκουπίδια που τολμάνε να ασκήσουν εξουσία πάνω μας με οποιοδήποτε τρόπο. Δεν περιμένουμε από τους μπάτσους να μας σώσουν, ούτε τα αστικά δικαστήρια να αποδώσουν δικαιοσύνη.

Ίσως να έχουμε πια συνηθίσει τα επίμονα αντρικά βλέμματα, τα ψιτψιτ και τα σχόλια τύπου πωπωτιμουναραεισαιεσυ, το να σε ακολουθεί μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού σου ένας άγνωστος με το πουλί του εξω ή το να γυρνάμε σπίτι μόνες και να ευχόμαστε να είχαμε αγοράσει εκείνο το παράνομο pepper spray τελικά. Όμως όσο κι αν μας επιβάλλεται αυτή η ασφυκτική καθημερινότητα σαν κανονικότητα, η οργή μας ξεχειλίζει κάθε μέρα όσο γινόμαστε περισσότερες και μια μέρα οι δρόμοι και οι νύχτες θα ανήκουν σε όλες μας.

Για κάθε γυναίκα που βιώνει την σεξιστική έμφυλη βία στον δρόμο, στο σπίτι, στις σχέσεις τους, στο σχολείο στην δουλειά. Για την 14χρονη αδερφή μας εδώ στην Πάτρα, που καταγγέλει τον προπονητή της για σεξουαλική επίθεση, για την 40χρονη αδερφή μας από την Αργυρούπολη, που παλεύει στο νοσοκομείο για την ζωή της από τον ξυλοδαρμό που δέχτηκε, για την αδερφή μας στην Θεσσαλονίκη που καταδεικνύει τους άντρες που την βίασαν, για την Νεκταρία, την Ελόνα, την Τζεβριέ και τόσες άλλες αδερφές μας που δεν είναι πια εδώ, εμείς θα γεμίζουμε με λύσσα και οργή μέχρι να σπάσει το οικοδόμημα που λέγεται πατριαρχία.

Ξανά διεκδικούμε τους δημόσιους χώρους και δεν αφήνουμε καμιά σπιθαμή
χώρου και λόγου σε κανέναν παρενοχλητή, βιαστή, ή κακοποιητή.

ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΡΧΙΚΗ, ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΣΕΝΑ ΓΙΑ ΑΔΕΛΦΉ

ΑΝ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΩ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟΨΕ, ΚΑΨΤΕ ΤΗΝ ΠΌΛΗ

RECLAIM THE NIGHT – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21/01/22 στις 8:30 

ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΊΟΥ (Κορίνθου και 28ης Οκτωβρίου)

Με το που ένα άτομο γεννιέται, ανάλογα με το σώμα του, έχει ήδη προαποφασιστεί για αυτό ένα μεγάλο κομμάτι των συμπεριφορών που θα πρέπει να έχει στη μετέπειτα ζωή του αλλά και μια συγκεκριμένη σεξουαλικότητα. Ο τρόπος που θα είναι εντάξει να ντυθούμε και να μιλήσουμε μέχρι τις επιλογές θα κάνουμε στη σεξουαλική μας ζωή, καθορίζεται από το αν έχουμε γεννηθεί με μήτρα ή όχι. Είναι λες και μας δίνεται από τη γέννησή μας μία λίστα διαταγών για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε. Πρόκειται για μια λίστα διαταγών που όσο μεγαλώνουμε, τόσο μεγαλώνει κι αυτή και οι συνέπειες για όσα από εμάς δεν την υπακούν αυξάνονται και είναι αυστηρότερες.

Για παράδειγμα, κάποιες από εμάς δεν ψηνόμαστε να ξυρίζουμε τα πόδια μας όπως οι φίλες μας και κάποιοι από εμάς δεν ψηνόμαστε να μιλάμε για μπάλα και να πλακωνόμαστε στα διαλείμματα όπως οι φίλοι μας. Κάποιοι μιλάμε με “τσιρηχτή” φωνή και κάποιες με μπάσα. Κάποιοι προτιμάμε να αράζουμε με κορίτσια και κάποιες να παίζουμε ποδόσφαιρο. Κάποιες κάνουμε άγαρμπες κινήσεις, ούτε για δείγμα θηλυκές, ενώ κάποιοι έχουμε σίγουρα περισσότερη θηλυκότητα στην κίνησή μας. Κάποιες νιώθουμε άβολα αν δεν θέλουμε να μιλήσουμε με τις ώρες για αυτόν που μας αρέσει ή αν δεν μας αρέσει κανένας. Και κάποιοι ντρεπόμαστε να κλάψουμε μπροστά στους φίλους μας γιατί “οι άντρες δεν κλαίνε”. Γενικά, κάποια από μας δεν τα βρίσκουμε με το φύλο μας και νιώθουμε συνήθως ότι κάτι πάει λάθος με εμάς ή ότι αν δεν ακολουθήσουμε τη λίστα των στερεοτύπων πιστά θα περιθωριοποιηθούμε. Αλλά η λίστα αυτή είναι αόρατη ενώ αυτοί που μας την επιβάλλουν αποτελούν την καθημερινότητά μας. Γονείς που μας λένε να ντυθούμε πιο θηλυκά, καθηγητές που απαιτούν να είμαστε σεμνές. Συμμαθητές και συμμαθήτριες που μας λένε τσούλες πίσω από την πλάτη μας αν κάνουμε σεξ με πολλούς και αγάμητους αν δεν έχουμε κάνει με καμία.

Κοινώς, η καθημερινότητα είναι ασφυκτική όταν αιχμαλωτίζεσαι στα στερεότυπα της κοινωνίας για το φύλο σου. Στη δική μας πραγματικότητα μιας και κάθε άτομο είναι διαφορετικό, υπάρχουν αμέτρητα φύλα και εκφάνσεις της σεξουαλικότητας, ενάντια στο δίπολο γυναίκα άντρας που έχει κατασκευάσει η κοινωνία. Το λάθος δεν είμαστε εμείς, το λάθος είναι οι προσταγές τους για το πως πρέπει να ζήσουμε. Εμείς δεν χωράμε σε έναν κόσμο που καλλιεργεί τον ανταγωνισμό μεταξύ μας και βάζει τη διαφορετικότητα στο περιθώριο. Αυτό που μας μένει λοιπόν, είναι να στεκόμαστε δίπλα στη φίλη μας όταν πληγώνεται επειδή κάποιος μαλάκας σχολίασε τα μπούτια της. Να στηρίζουμε το φίλο μας που τον κράζουν επειδή ανέβασε ένα στόρυ που φοράει make up στο instagram. Να μην φρικάρουμε αν δεν νιώθουμε ούτε αγόρι ούτε κορίτσι.

Το κείμενο μοιράστηκε σε γυμνάσια και λύκεια της Πάτρας