Category: εκδηλώσεις / δράσεις

ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΩΡΑ Η ΚΑΚΗ ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ
Πριν 3 χρόνια η αγία ελληνική οικογένεια έμεινε έκπληκτη με τη δολοφονία της Καρολάιν από τον σύζυγό της. Πλέον κάθε γυναικοκτονία είναι απλά σαν να καταμετρούμε απώλειες κάποιας επιδημίας. Όμως η γυναικοκτονία, δεν είναι ένα ατυχές γεγονότων, ούτε κάποιος ιός. Είναι η πιο ακραία έκφραση της πατριαρχικής βίας, της πειθάρχησης των σωμάτων μας από τους σις-στρέιτ άντρες . Προσπαθούν να μας επιβάλλουν καθημερινά πως να είμαστε και πως να συμπεριφερόμαστε και αν εμείς αποφασίσουμε να ξεφύγουμε από αυτό μας ‘’τιμωρούν’’. Το κράτος από την μία προσπαθεί να μας πείσει πόσο θέλει να μας προστατεύσει από την άλλη συνεχώς μεταθέτει τις ευθύνες στην οποιαδήποτε θηλυκότητα εμπλέκεται, ποινικοποιεί οποιαδήποτε δράση αυτοπροστασίας και αντιβίας ενάντια στους θύτες και προσανατολίζεται ανάμεσα στο γενικό μοντέλο διπόλου κακοποιός-θύμα συγκαλύπτοντας έτσι και τους θύτες και τις καταπιέσεις που βιώνουμε τόσο από αυτό όσο και από αυτούς. θέλοντας να συγκαλύψει τους θύτες μεταθέτει τις ευθύνες στην οποιαδήποτε θηλυκότητα εμπλέκεται. Αυτό έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρο όταν εκατοντάδες άντρες σε θέσεις κρατικής εξουσίας κακοποιούσαν και εξέδιδαν την 12χρονη απο τον Κολωνό, αποπειράθηκαν πρώτα να κατηγορήσουν την ίδια
και όταν αυτό απέτυχε η ευθύνη δόθηκε στην μητέρα της , αφού άμα είχε κάνει σωστά την δουλειά της ως μάνα δεν θα είχε συμβεί αυτό. Παράλληλα τα ΜΜΕ ,εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μπάτσων, των δικαστών άλλα και την τσέπη τους αρχικά προβάλλουν τα βιώματα μας με τους δικούς τους όρους μετατρέποντάς τα σε προϊόν τηλεθέασης . Αναλύουν το προφίλ του δράστη, εστιάζοντας στα ψυχικά του τραύματα ,την καταγωγή του, την ταξική του θέση και όχι στην πατριαρχική κανονικότητα της οποίας είναι εκφραστής . Εμείς από την μεριά μας δεν κλείνουμε τα μάτια μας σε όλα αυτά που οδηγούν στην δολοφονία μιας θηλυκότητας. Από τον γκόμενο που σε παίρνει ασταμάτητα τηλέφωνα απειλώντας ότι θα έρθει σπίτι σου μέχρι τον πατέρα και τον αδερφό που αντιμετωπίζουν τις διαφωνίες με απειλές και κραυγές.
Δεν είναι στιγμιότυπα ή εσωτερικά ζητήματα ζευγαριού όπως θα ισχυριστεί κάθε νοικοκυραίος αλλά είναι αυτες οι συμπεριφορές που θεωρούνται κανονικότητα που η κορύφωση τους οδηγεί σε μία γυναικοκτονία. Στο μεγαλύτερο μέρος των γυναικοκτονιών είχαν προ καταγγελθεί στην αστυνομία περιστατικά βίας , χωρίς όμως να έχει υπάρξει κάποια ανταπόκριση ,αφού ως γνωστόν κρίμα να κλείσει ένα σπίτι ,ή κάτι θα του κανε και αυτή για να τον εκνευρίσει και αν έγινε και μια φορά τι πειράζει. Από τη άλλη εμείς υποτίθεται ότι πρέπει να πούμε και ευχαριστώ σε μίντια και κράτος επειδή κραυγάζουν υπέρ των γυναικών και κατά των γυναικοκτονιων σε ένα θεαματικό σκηνικό αποκομμένο από την καθημερινότητα καθώς κανέναν δεν απασχολεί τί συνέβη πριν και μετά αλλά και τί οδήγησε εκεί. Από το κύκλωμα υψηλόβαθμων και ισχυρών που κακοποιούσαν τη δωδεκάχρονη, τις μετανάστριες που βιάζονται μέσα σε κελιά από μπάτσους ,μέχρι και τον Μπαλάσκα που δίνει οδηγίες στους γυναικοκτόνους. Όλα αυτά έχουν μια κοινή ρίζα την πατριαρχική κανονικότητα. Και αυτή η κανονικότητα είναι η κανονικότητα των δολοφόνων. Για έμας οι γυναικές αυτές έχουν όνομα. Είχαν μια ζωή, μια καθημερινότητα , δεν είναι στατιστικά
απώλειας πληθυσμού και δεν πρέπει να ξεχαστούν. Ο θάνατός τους είναι η ζωντανή απόδειξη της
πατριαρχικής κουλτούρας που μας στερεί το δικαίωμα να υπάρχουμε.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ 12 ΧΡΟΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΗ

Είναι σίγουρο ότι ζούμε σε μπερδεμένους καιρούς. Φημολογείται ότι η ομοφοβία και ο σεξισμός είτε έχουν τελειώσει είτε βέβαια τελειώνουν σύντομα. Ευαισθητοποιημένες κυβερνήσεις σε αντισεξιστικά θέματα, αφίσες κατά της έμφυλης βίας σε αστυνομικά τμήματα, εξώφυλλα με τρανς μοντέλα, εκπομπές που μας λένε ότι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε χωρίς φόβο και άλλα τέτοια “θαυματουργά”. Όλοι αναγνωρίζουν το πρόβλημα, όλοι είναι με το μέρος μας αρκεί να αποδεχτούμε ότι είναι και οι μόνοι αρμόδιοι για να το λύσουν. Να αποδεχτούμε δηλαδή ότι είμαστε ηλίθιες και ηλίθια και ότι κάποιοι άλλοι είναι καταλληλότεροι για να μιλήσουν για το τι ζούμε από ότι εμείς.

Και αν υπάρχει κάτι που πρέπει να δώσουμε σε αντάλλαγμα για αυτή την καλοκαρδία τους, αυτό είναι ο φόβος ότι χωρίς αυτούς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αυτή ήταν πάντα άλλωστε η προϋπόθεση για κάθε σχέση προστασίας, ο φόβος. Και ο φόβος ποτέ δεν έρχεται μόνος του. Έρχεται πάντα με ένα μάτσο διαταγές. Διαταγές για το πώς πρέπει να ντυθούμε, να μιλήσουμε, να κινηθούμε ανάλογα με το φύλο που μας έχει αποδοθεί από τη γέννα. Διαταγές για να μη πηγαίνουμε με πολλά μήπως και μας κολλήσουνε τίποτα αλλά ταυτόχρονα να είμαστε περιποιημένες και σεξουαλικά επιθυμητές. Διαταγές για να επιτελέσουμε το ρόλο μας και να γίνουμε ήρεμες και υπάκουες μητέρες και σύζυγοι. Και ακόμα και αν το κάνουμε αυτό, άλλες τόσες διαταγές για το πώς ακριβώς πρέπει να μεγαλώσουμε ένα παιδί.

Εμείς από την πλευρά μας, όσους μπάτσους και να δούμε σε εκδηλώσεις κατά της έμφυλης βίας ή σε pride πάρελάσεις, δεν ξεχνάμε ότι τόσα χρόνια εμπλέκονται σε κυκλώματα trafficking. Ότι βιαζουν ακόμα και μέσα σε αστυνομικά τμήματα (υπόθεση Α.Τ Ομόνοιας), ενώ κατα κόρον συγκαλύπτουν βιασμούς. Όσους υπουργούς και να δούμε να μιλάνε για ισότητα των φύλων, δεν ξεχνάμε ότι ήταν το ελληνικό κράτος που το 2012 διαπόμπευσε οροθετικές γυναίκες προστατεύοντας τους άντρες πελάτες. Όσες gay friendly σειρές και να δούμε στο νέτφλιξ, δεν ξεχνάμε ότι είναι ότι η βιομηχανία του θεάματος που μας κάνει να νιώθουμε ενοχικά με τα σώματα μας όταν δεν ταιριάζουν στα πρότυπα που θέλουν .Όσα success stories κι αν διαβάσουμε για γκέι βουλευτές και γυναίκες αφεντικά και όσα προεκλογικά σποτ υπέρ των δικαιωμάτων των γκέι, δεν ξεχνάμε πως όλα αυτά είναι μέρος του υπάρχοντος εξουσιαστικού κι εκμεταλλευτικού συστήματος που μας καταπιέζει.

Δεν ξεχνάμε την κανονικότητα που ζούμε. Είναι μια κανονικότητα που ξεκινάει από τα ανακριτικά τηλεφωνήματα του γκόμενου και μπορεί να φτάσει ως μια γυναικοκτονία. Είναι μια κανονικότητα που δεν χωρούσε η Ζάκι, που δεν πίστεψε τη Γεωργία και που έκλεισε φυλακή την Π. όταν αυτή προσπάθησε να αμυνθεί. Αυτή η κανονικότητα μας εξοργίζει.

Ενάντια στους φόβους που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, εμείς επιλέγουμε να συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας και να παλεύουμε μαζί στηρίζοντας ή μία το άλλο.

Παρασκευή 31/3 στις 19:30 στην κατάληψη Παραρτήματος, παρουσίαση της καμπάνιας “Ενάντια στο φόβο”

Σάββατο 1/4 στις 19:00 πορεία απο την κατάληψη Παραρτήματος

ΑΝΤΙΣΕΞΙΣΤΙΚΟ ΦΕΜ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

για: γυναίκες, θυληκότητες, τρανς άτομα

Λίγες ώρες για αντισεξιστική συνάντηση, ενημερωση για αντισεξιστικές κινήσεις ανά την επικράτεια, ανταλλαγή βιωμάτων και απόψεων, αλληλοστήριξη και αντισεξιστική ενδυνάμωση.

Σε αυτό το καφενείο συζητάμε:
για την ιατρική επιστήμη, την γυναικολογία και την ιατρικοποίηση των σωμάτων μας.

ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΧΩΡΟ: ΑΝΑΤΟΠΙΑ (Τσαμαδού 81 & Καραισκάκη

ΔΕΥΤΕΡΑ 13/3 ΣΤΙΣ 19:00

στα πλαίσια της καμπάνιας “ενάντια στον φόβο” με την αυτόνομη γυναικεία ομάδα WildCat

Η 8η Μάρτη δεν είναι μια ακόμα παγκόσμια μέρα στο ημερολόγιο. Είναι όμως άλλη μια αφορμή να βρεθούμε στους δρόμους και να διεκδικήσουμε τους χώρους και τους χρόνους, που κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία μας κλέβουν καθημερινά. Παίρνοντας έμπνευση από τους φεμινιστικούς αγώνες του παρελθόντος και συλλογικοποιώντας την δράση μας στην βάση των ταξικών μας συμφερόντων και των επιθυμιών μας, γειώνουμε στο σήμερα τον πόλεμο ενάντια στην πατριαρχία και ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης.

Κατεβαίνουμε στο δρόμο για να διεκδικήσουμε την θέση μας σε αυτόν!

Για κάθε άτομο που η ετεροκανονικότητα που μας επιβάλλεται το έθεσε στο περιθώριο,
Για τις θυληκότητες που δεν γουστάρουν να έχουν προστάτες,
Για εκείνες που δεν θέλουν να γίνουν αναπαραγωγικές μηχανές του έθνους,
και εν τέλει
Με όλες εκείνες και εκείνα που αν σταματήσουν, θα σταματήσει ο κόσμος.

Η ΜΝΗΜΗ ΝΑ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ

Κάθε έκφραση του φύλου και της σεξουαλικότητάς μας πέραν του «κανονικού» που μας επιβάλλει η κοινωνική πραγματικότητα, είναι κατακριτέα. Κάθε μας λέξη, κάθε μας κίνηση ακόμα και η ίδια μας η ύπαρξη τίθεται υπό διαπραγμάτευση αφού ενοχλεί την αισθητική του μέσου Έλληνα λεβέντη που δε θα διστάσει να επιβληθεί βρίζοντας, σηκώνοντας χέρι ακομά και δολοφονόντας. Οι πράξεις αυτές αποσιωπούνται από την κοινωνία προκειμένου να μην χαλάσει η «καθαρή» εικόνα της και ενοχληθούν οι φιλήσυχοι πολίτες της. Εμείς αντίθετα επιλέγουμε να αναδείξουμε όλα αυτά τα περιστατικά και την διάσταση τους. Για τον λόγο αυτόν δε θα σιωπήσουμε ούτε και για τον Γιώργο από τα Ζαρουχλέικα που αντιμετώπιζε καθημερινά ομοφοβικές επιθέσεις από την γειτονιά.

Παραθέτουμε το κείμενο που γράφτηκε από φίλα του Γιώργου μετα τον θάνατο του σε μία πρώτη παρέμβαση στη γειτονιά:

“Πως είναι να δέχεσαι επίθεση στο ίδιο σου το σπίτι;
Πως είναι να σε κρίνουν και να σε τραμπουκίζουν για τη σεξουαλικότητά σου;
Πως είναι όλοι να γνωρίζουν και να μην αντιδράει κανείς;
Πως είναι τα χρήματα που έχεις να περάσεις το μήνα να τελειώνουν το πρώτο 15νθήμερο; Πως είναι να σε μαντρώνουνε από τις 6 και να μη μπορείς να δεις ούτε τους φίλους σου;

Στις 20 του Φλεβάρη του 2021 χάσαμε τον αδερφό μας το Γιώργο. Η ιατρική γνωμάτευσε αποφάνθηκε από καρδιά… Το Γιώργο τον σκότωσε ο συντηρητισμός. Τον σκότωσε ότι εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια δεχόταν σχεδόν καθημερινά ομοφοβικές επιθέσεις έξω από το ίδιο του το σπίτι. Το Γιώργο τον σκότωσε η ταξική του θέση. Τον σκότωσε ότι δεν είχε την οικονομική επιλογή να μετακομίσει και να ξεφύγει από τους κακοποιητές του, να προσέξει την υγεία του, να εξασφαλίσει τις βασικές του ανάγκες. Το Γιώργο τον σκότωσε η καραντίνα. Τον σκότωσε ο παρατεταμένος βίαιος αποκλεισμός του από τους φίλους του και τις σχέσεις αλληλεγγύης που είχε αναπτύξει. Το Γιώργο τον σκότωσε ο κοινωνικός κανιβαλισμός. Τον σκότωσε μια γειτονιά που είτε ενθάρρυνε τους κακοποιητές του, είτε παρακολουθούσε με απάθεια. Ωστόσο ο Γιώργος δεν είδε ποτέ τον εαυτό του ως θύμα και αρνιόταν πεισματικά να ζήσει μέσα στη μιζέρια. Φρόντιζε τους φίλους του. Ήταν πάντα εκεί όταν τον χρειαζόσουν και ήταν πάντα ικανός να σου φτιάξει τη διάθεση. Δεν πειθάρχησε ποτέ στα πρότυπα και τα πρέπει της κοινωνίας. Γούσταρε να χορεύει, να φλερτάρει, να πηγαίνει σε πάρτι. Όπως θα έλεγε και ο ίδιος για τον εαυτό του, «ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΥΣΤΑΡΑ».”

Πλατεία εργατικών κατοικιών, επί της παρόδου Ετεοκλέους, Ζαρουχλέικα

ΔΕΥΤΕΡΑ 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 17:30

The Rocky Horror Picture Show

Ένα όμορφο και πετυχημένο νεαρό ζευγάρι αποφασίζει επιτέλους να μπει στο σωστό δρόμο και να παντρευτεί. Τα όνειρα τους, για ένα σπίτι στα προάστια όπου θα μπορούν ανενόχλητοι από τους κινδύνους μιας περεταίρω σεξουαλικής και κοινωνικής ζωής, να γίνουν μονογαμικοί εκτροφείς παιδιών, από τώρα και για πάντα ανακόπτονται βίαια.
Θα καταφέρει άραγε ο πρωταγωνιστής μας να κατακτήσει την οικογενειακή θαλπωρή, δηλαδή να έχει ένα σπίτι στο οποίο θα τον περιμένει ένα ζεστό πιάτο φαΐ και θα μπορεί να ξεσπάει στην αγαπημένη του γυναίκα και τα αγαπημένα του παιδιά όταν κάτι έχει πάει στραβά στη δουλειά;
Θα καταφέρει άραγε η πρωταγωνίστρια μας να χρησιμοποιήσει το σώμα της για αυτό που πάντα προοριζόταν, δηλαδή να κάνει σεξ όχι γι’ αυτήν αλλά μόνο όποτε θέλει ο πρωταγωνιστής μας ώστε να του δώσει απογόνους;
Ένα συγκλονιστικό, σπαρακτικό θρίλερ που συνταράζει ακόμα και σήμερα κοινό και κριτικούς αφού αποτυπώνει τι μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε άνθρωπο όταν συναναστρέφεται με άτομα που δεν συμμορφώνονται με τους έμφυλους ρόλους και την ετεροκανονικότητα, δεν σέβονται την ιερότητα της μονογαμίας και βλέπουν την σεξουαλικότητα σαν ένα συνεχές παιχνίδι και πεδίο πειραματισμού. Τόσο γκροτέσκο μα και τόσο καθημερινό. Μας δείχνει αδιαπραγμάτευτα ότι, επικίνδυνη δεν είναι η συμπεριφορά τέτοιων υποκειμένων, αλλά η όρεξη τους να την διαδώσουν.

Στις 23:00 θα ακολουθήσει πάρτυ από την αυτοοργανωμένη ομάδα Ohm Resistance Soundsystem
Στα πλαίσια εκδηλώσεων του ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/12 ΣΤΙΣ 20:00

[Show slideshow]

Μπροσουράκι που μοιράστηκε στην εκδήλωση

ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΛΓΑΣ

Την παρασκευή 17 Ιουνίου, κάποιες ώρες πριν ξεκινήσει το ανακοινωμένο αυτοοργανωμένο live και drag show της αντισεξιστικής μας συνέλευσης στην πλατεία Όλγας, ήρθαμε αντιμέτωπες με την νέα κανονικότητα των δημόσιων χώρων. Τρεις διμοιρίες ΜΑΤ και δυνάμεις των ΟΠΚΕ περικύκλωσαν την πλατεία. Η ώρα ήταν ακόμα 7, τα μαγαζιά γύρω ανοιχτά και η παιδική χαρά γεμάτη. Mας ανακοίνωσαν ότι η παρουσία μας στην πλατεία είναι παράνομη, κάτι που αποτέλεσε έναν παραπάνω λόγο όχι μόνο να παραμείνουμε, αλλά να γίνουμε όλο και περισσότερες. Παρόλο τον αποκλεισμό της πλατείας από τους μπάτσους, ο κόσμος δεν σταμάτησε να συγκεντρώνεται και να υπερασπίζεται το χώρο. Έπειτα από την πολύωρη δυναμική παρουσία μας οι μπάτσοι πήραν την απόφαση να μας διαλύσουν βίαια, κυνηγώντας τον κόσμο στα γύρω στενά.

Ταυτόχρονα, τα ΜΜΕ είχαν διαφορετική αφήγηση για τα γεγονότα. Συγκεκριμένα, απέκρυψαν σκοπίμως τον φεμινιστικό και κουιρ χαρακτήρα της εκδήλωσής μας, μην μπορώντας να σηκώσουν το πολιτικό κόστος του να φθαρεί το νέο “φεμινιστικό” προσωπείο κράτους και αστυνομίας. Διαστρέβλωσαν το ποια ήταν η διαχείριση του πλήθους από τους μπάτσους δηλαδή τις γκλοπιές, τις κλωτσιές και τις κρότου λάμψης, ρίχνοντας την ευθύνη για τα “επεισόδια” από τον δήμο και τους μπάτσους, πάνω σε όλες εμάς που ήμασταν εκεί. Άλλωστε, το εύφορο έδαφος για την δικαιολόγηση μίας τέτοιας επίθεσης είχε ήδη δημιουργηθεί από τα τοπικά μέσα της Πάτρας με τις ευλογίες διάφορων “φιλήσυχων και ευηπόληπτων” πολιτών.

Οι πολλαπλές επιθέσεις και η δυσφήμιση των δημόσιων χώρων δεν είναι ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Ύστερα από δύο χρόνια καραντίνας και στέρησης κάθε ανοιχτού χώρου κοινωνικοποίησης, οι εικόνες των ΜΑΤ μέσα στις πλατείες τείνουν να κανονικοποιηθούν στα μάτια μας. Βλέπουμε όμως πως και σε περιόδoυς “επιστροφής στην κανονικότητα” η ύπαρξη μας στους δημόσιους χώρους χωρίς τις απαραίτητες άδειες αποτελεί πρόβλημα για κάποιους. Αποτελεί επίσης πρόβλημα που οι σχέσεις μας δεν αποφέρουν κέρδος για κάποιο μαγαζάτορα, που η εικόνα μας δεν συμβαδίζει με την αισθητική του έλληνα οικογενειάρχη, που επιχειρούμε να βρούμε συλλογικά λύσεις στα προβλήματα μας και που εν τέλει ό,τι οργανώνουμε το οργανώνουμε συλλογικά χωρίς καμία χορηγία και χωρίς τις πλάτες κανενός θεσμικού φορέα.

Η πλατεία Όλγας για εμάς αποτελεί έναν τέτοιο χώρο κοινωνικοποίησης με τους δικούς μας όρους. Είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε τις αδιαμεσολάβητες σχέσεις μας και να διεκδικήσουμε τους ελεύθερους χρόνους και χώρους μας. Απέναντι σε ένα αφήγημα που μιλάει για καθαρές πλατείες, εμείς θέλουμε πλατείες που να αράζουν μετανάστριες, γκέι, τρανς, λεσβίες, χρήστριες, αναρχικές και όλα τα αδέρφια μας που αποκαλούνται περιθώριο. Δεν μας προσβάλουν οι χαρακτηρισμοί αυτοί, όλες μαζί θα υπερασπιστούμε την πλατεία.

Απέναντι σε ένα κράτος που θέλει να ελέγχει την κάθε πτυχή της ζωής μας, θα είμαστε επικίνδυνες.

ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΛΓΑΣ
τεταρτη 29 ιουνιου ΣΤΙΣ 20:00

Lineup: Dolly Vara, Aeon, Mostra, Jerry Poyxerei, Aurora Paola Morado

Στο χώρο θα υπάρχουν εκδόσεις και υλικά αυτοοργανωμένων diy εγχειρημάτων γύρω από το έμφυλο και queer στοιχείο, και υλικά της συνέλευσης.
Τα έσοδα θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση του εγχειρήματος

*σεξιστικές, ρατσιστικές, ομοφοβικές, τρανσφοβικές συμπεριφορες δεν θα είναι ανεκτές

ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΛΓΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΙΣ 20:00

Born in Flames                    

10 χρόνια μετά από έναν ειρηνικό «σοσιαλδημοκρατικό πόλεμο απελευθέρωσης», σε ένα υποθετικό μέλλον της Νέας Υόρκης, οι έννοιες της ισότητας και της κοινωνικής μεταρρύθμισης που διαδόθηκαν από το πλέον εν ενεργεία Σοσιαλιστικό Κόμμα φαίνονται ξεχασμένες. Η φτώχεια, ο ρατσισμός και ο σεξισμός πλήττουν τους δρόμους της πόλης, η οποία ελέγχεται από μια κυβέρνηση που χαρακτηρίζει κάθε κριτική απέναντί της ως αντιεπαναστατική πράξη. Τέσσερις ομάδες γυναικών – η ομάδα του Γυναικείου Στρατού, οι συντάκτριες της εφημερίδας Socialist Youth Review και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί Phoenix Radio και Radio Ragazza – προσπαθούν να αναλάβουν δράση ενάντια στην καταπιεστική και πατριαρχική κρατική εξουσία.

Κατάληψη Παραρτήματος

Παρασκευή 25/2 στις 19:00

Reclaim the night

Την τελευταία εβδομάδα έχουν διαδοθεί στα social media οι καταγγελίες για έναν άντρα που ακολουθεί, παρενοχλεί και επιτίθεται σε γυναίκες στην περιοχή του κέντρου της Πάτρας, ο οποίος μένει συγκεκριμένα στην πλατεία Πυροσβεστείου και κινείται στην ίδια περιοχή καθημερινά γύρω στα μεσάνυχτα ακολουθώντας και παρενοχλώντας κοπέλες ενώ αυνανίζεται. Επίσης να σημειώσουμε ότι όσο η ταυτότητα του ίδιου και οι πράξεις του γίνονται όλο και πιο γνωστές, τόσο πληθαίνουν και οι καταγγελίες ότι ο ίδιος άντρας έχει φερθεί παραβιαστικά απέναντι και σε άλλες γυναίκες και έτσι αντιλαμβανόμαστε την συστηματικότητα των συμπεριφορών του.

Ως θυληκότητες πιστεύουμε στην ανάληψη δράσης, με τα δικά μας μέσα και την δικιά μας φωνή, ως απάντηση στα σκουπίδια που τολμάνε να ασκήσουν εξουσία πάνω μας με οποιοδήποτε τρόπο. Δεν περιμένουμε από τους μπάτσους να μας σώσουν, ούτε τα αστικά δικαστήρια να αποδώσουν δικαιοσύνη.

Ίσως να έχουμε πια συνηθίσει τα επίμονα αντρικά βλέμματα, τα ψιτψιτ και τα σχόλια τύπου πωπωτιμουναραεισαιεσυ, το να σε ακολουθεί μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού σου ένας άγνωστος με το πουλί του εξω ή το να γυρνάμε σπίτι μόνες και να ευχόμαστε να είχαμε αγοράσει εκείνο το παράνομο pepper spray τελικά. Όμως όσο κι αν μας επιβάλλεται αυτή η ασφυκτική καθημερινότητα σαν κανονικότητα, η οργή μας ξεχειλίζει κάθε μέρα όσο γινόμαστε περισσότερες και μια μέρα οι δρόμοι και οι νύχτες θα ανήκουν σε όλες μας.

Για κάθε γυναίκα που βιώνει την σεξιστική έμφυλη βία στον δρόμο, στο σπίτι, στις σχέσεις τους, στο σχολείο στην δουλειά. Για την 14χρονη αδερφή μας εδώ στην Πάτρα, που καταγγέλει τον προπονητή της για σεξουαλική επίθεση, για την 40χρονη αδερφή μας από την Αργυρούπολη, που παλεύει στο νοσοκομείο για την ζωή της από τον ξυλοδαρμό που δέχτηκε, για την αδερφή μας στην Θεσσαλονίκη που καταδεικνύει τους άντρες που την βίασαν, για την Νεκταρία, την Ελόνα, την Τζεβριέ και τόσες άλλες αδερφές μας που δεν είναι πια εδώ, εμείς θα γεμίζουμε με λύσσα και οργή μέχρι να σπάσει το οικοδόμημα που λέγεται πατριαρχία.

Ξανά διεκδικούμε τους δημόσιους χώρους και δεν αφήνουμε καμιά σπιθαμή
χώρου και λόγου σε κανέναν παρενοχλητή, βιαστή, ή κακοποιητή.

ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΡΧΙΚΗ, ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΣΕΝΑ ΓΙΑ ΑΔΕΛΦΉ

ΑΝ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΩ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟΨΕ, ΚΑΨΤΕ ΤΗΝ ΠΌΛΗ

RECLAIM THE NIGHT – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21/01/22 στις 8:30 

ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΊΟΥ (Κορίνθου και 28ης Οκτωβρίου)